Οι επιστήμονες δε γνωρίζουν ακόμη όλους τους μηχανισμούς που προκαλούν τον κνησμό, αλλά, μεταξύ άλλων, το φαινόμενο προκύπτει όταν η ουσία ισταμίνη διεγείρει νευρικά κύτταρα του δέρματος.
Η ισταμίνη εκλύεται από συγκεκριμένα κύτταρα της επιδερμίδας, ως αντίδραση, π.χ., σε ένα τσίμπημα εντόμου. Η ουσία δεσμεύεται σε υποδοχείς στις απολήξεις των νευρικών κυττάρων, τα οποία με τη σειρά τους μεταβιβάζουν στον εγκέφαλο το μήνυμα για κνησμό.
Όταν έχουμε φαγούρα, αισθανόμαστε την ανάγκη να ξυστούμε, και αν αυτό οφείλεται, π.χ., σε έντομα ή σε παράσιτα του δέρματος, τότε το ξύσιμο είναι ένας καλός τρόπος να απαλλαγούμε από το πρόβλημα.
Υπάρχει, ωστόσο, ακόμη ένας λόγος που ξυνόμαστε: Το ξύσιμο αντικαθιστά τη δυσφορία που προκαλεί ο κνησμός με έναν ελαφρύ πόνο.
Προφανώς ο εγκέφαλος λαμβάνει το μήνυμα του κνησμού μέσω νευρικών οδών που εν μέρει ταυτίζονται με αυτές που μεταφέρουν το αίσθημα του πόνου. Αυτό είναι κάτι που το εκμεταλλευόμαστε ασυναίσθητα, κι έτσι όταν προκαλούμε στο σώμα μας αυτό τον ελαφρύ πόνο, ουσιαστικά υποβαθμίζουμε το μήνυμα του κνησμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου