Έντομα σε κεχριμπάρι διηγούνται τις περιπέτειες της Ινδίας - Περιπλανώμενη ήπειρος

«Όπως μια παλιά φωτογραφία, το κεχριμπάρι δείχνει πώς έμοιαζε η ζωή στην Ινδία» 

Περιπλανώμενη ήπειρος

Έντομα σε κεχριμπάρι διηγούνται τις περιπέτειες της Ινδίας

Ουάσινγκτον

Εκατοντάδες νέα είδη εντόμων που βρέθηκαν διατηρημένα σε κεχριμπάρι 52 εκατομμυρίων ετών αλλάζουν τις θεωρίες των γεωλόγων για τη σύγκρουση της ινδικής χερσονήσου με την υπόλοιπη ασιατική ήπειρο.

Μέλισσες, τερμίτες, μυρμήγκια, αράχνες και ψύλλοι περιλαμβάνονται στα 700 είδη αρθροπόδων που βρέθηκαν παγιδευμένα μέσα στο κεχριμπάρι, συνολικού βάρους 150 κιλών. Το απολιθωμένο ρετσίνι προέρχεται από ένα τροπικό δάσος που αποκαλύπτεται ότι υπήρχε στην περιοχή του Καμπέι, στο κρατίδιο Γκουζαράτ.

Οι ερευνητές περίμεναν ότι τα είδη αυτά θα ήταν αρκετά διαφορετικά από τα είδη που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Ασία, δεδομένου ότι η ινδική υποήπειρος παρέμεινε για καιρό ένα απομονωμένο νησί που περιπλανιόταν στον ωκεανό.

«Όπως μια παλιά φωτογραφία, το κεχριμπάρι δείχνει πώς έμοιαζε η ζωή στην Ινδία μόλις πριν συγκρουστεί με την ασιατική ήπειρο» δήλωσε στο AFP o Ζεστ Ραστ του Πανεπιστημίου της Βόννης, επικεφαλής της διεθνούς ερευνητικής ομάδας.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι η Ινδία και η Ασία παρέμειναν απομονωμένες για λιγότερο χρονικό διάστημα από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως σήμερα, αναφέρουν οι ερευνητές στο Proceedings of the National Academy of Sciences.

Οδύσσεια

Όλη η ξηρά της υδρογείου ήταν αρχικά ενωμένη σε μια υπερήπειρο που ονομάστηκε Παγγαία. Αργότερα χωρίστηκε σε δύο κομμάτια, την Γκοντβάνα στο νότιο ημισφαίριο και τη Λαυρασία στο βόρειο.

Η Ινδία ήταν αρχικά τμήμα της Γκοντβάνα, από την οποία αποσπάστηκε και άρχισε να μετακινείται προς το βορρά. Διαχωρίστηκε τελικά από την Αφρική και τελικά, πριν από περίπου 50 εκατ. χρόνια, συγκρούστηκε με την ασιατική ήπειρο και προκάλεσε το σχηματισμό των Ιμαλαΐων.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς η πανίδα της Ινδίας πριν από 52 εκατ. χρόνια να έμοιαζε περισσότερο με την πανίδα της (κάποτε γειτονικής) Αφρικής και Μαδαγασκάρης.

Περιέργως, όμως, τα είδη που εξετάστηκαν στο κεχριμπάρι είχαν μεγαλύτερη συγγένεια με είδη της Ασίας, της Βόρειας Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας.

«Γνωρίζαμε ότι η Ινδία ήταν κάποτε απομονωμένη, ήταν όμως άγνωστο το πότε και για πόσο καιρό. Οι βιολογικές ενδείξεις στις αποθέσεις κεχριμπαριού δείχνουν ότι υπήρχε κάποια βιοτική σύνδεση» γράφουν οι ερευνητές.

Αυτή η «βιοτική σύνδεση» ήταν πιθανώς μια σειρά από νησιά ανάμεσα στην Ινδία και την Ασία, μέσω των οποίων τα έντομα θα μπορούσαν να μεταπηδούν από τον ένα όγκο ξηράς στον άλλο.

Η εικόνα θα μπορούσε να ξεκαθαριστεί στο μέλλον από τις περαιτέρω μελέτες -στην ίδια τοποθεσία του Καμπέι έχουν βρεθεί εκατοντάδες ακόμα κιλά κεχριμπαριού.

Newsroom ΔΟΛ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231064980

Νέο εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας

Ένα νέο εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας υπόσχεται μείωση των κρουσμάτων έως & 90%, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση «The Lancet».

Το εμβόλιο έχει ήδη εφαρμοσθεί μαζικά στο Αφγανιστάν, στην Ινδία & τη Νιγηρία. 

Στην Ινδία, όπως αναφέρει το BBC επικαλούμενο τα στοιχεία τη έκθεσης, ο αριθμός των περιπτώσεων πολιομυελίτιδας πέρυσι ανερχόταν στις 464, ενώ εφέτος μειώθηκε στις 39.

Πηγή: newsbeast.gr

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=191390&cid=15

Αιμορροϊδοπάθεια: Οριστική θεραπεία - Αιμορροΐδες

Αιμορροϊδοπάθεια: Οριστική θεραπεία

Οι αιμορροΐδες είναι ένα σύνηθες πρόβλημα που ταλαιπωρεί περίπου το 50% του πληθυσμού. Υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο και σχηματίζονται από ένα σύμπλεγμα αγγείων που μεταφέρει αίμα στην περιοχή του πρωκτού και ονομάζεται «αιμορροΐδικό πλέγμα».

Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι αιμορροΐδες διογκωθούν και οι ιστοί που τις συγκρατούν στη θέση τους χαλαρώσουν, με αποτέλεσμα να πρωπίπτουν κάτω (έξω) από τον πρωκτικό δακτύλιο. Τα συμπτώματα μπορούν να είναι: πόνος και πίεση στο πρωκτικό κανάλι, ένα εξόγκωμα , φαγούρα και πόνος στον πρωκτό ή και γύρω από αυτόν ή/και αίμα στο εσώρουχο, στο χαρτί τουαλέτας, ή την τουαλέτα. Οι περισσότεροι ασθενείς αποφεύγουν την επίλυση του προβλήματος αυτού λόγω του φόβου της παραδοσιακής χειρουργικής και του έντονου μετεγχειρητικού πόνου που αυτή συνεπάγεται.

Πλέον με την εξέλιξη της ιατρικής σε συνδυασμό με την τεχνολογία του 21ου αιώνα υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των αιμορροΐδων ανώδυνα, αναίμακτα, μη επεμβατικά με γρήγορη επιστροφή στη καθημερινότητα.

Χωρίς να απαιτείται γενική νάρκωση, με χρήση υπερήχων και τεχνολογία laser ή και ραδιοσυχνοτήτων, εντοπίζονται τα αγγεία που τροφοδοτούν τις παθολογικές αιμορροίδες και με ειδικές ραφές σε σημείο που δεν υπάρχει η αίσθηση του πόνου, διακόπτεται η τροφοδοσία με αίμα με αποτέλεσμα οι παθολογικές αιμορροίδες να θεραπεύονται αναίμακτα και ανώδυνα.

Η διαδικασία αυτή γίνεται χωρίς νυστέρι άρα χωρίς εκτομές ιστού. Εάν είναι αναγκαίο σε προπίπτουσες αιμορροΐδες 3ου ή 4ου βαθμού μπορεί να γίνει συγχρόνως ανάταξη τους στη σωστή ανατομική θέση με αποροφήσιμες ραφές (αιμοροιδοπηξία). Έτσι καταργείται η πρόπτωση και δεν εξέχει ιστός έξω από τον πρωκτικό δακτύλιο.

Η διάρκεια της επέμβασης είναι περίπου 30 λεπτά, το ίδιο απόγευμα ο ασθενής λαμβάνει εξιτήριο και την επόμενη ημέρα επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Αναστάσιος Ξιάρχος, Διευθυντής Χειρουργικής 

Ιατρικό Κέντρο Αθηνών

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=190816&cid=15

Η ασπιρίνη κατά του καρκίνου του προστάτη

Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η κοινή ασπιρίνη μπορεί να βοηθήσει τους άνδρες που υποβάλλονται σε θεραπεία για καρκίνο του προστάτη, να ζήσουν περισσότερο.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τέξας, υπό τον δρα Κέβιν Τσόε, ανακοίνωσαν ότι οι ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που έχουν κάνει ήδη χειρουργική επέμβαση ή ακτινοβολίες και οι οποίοι έπαιρναν ασπιρίνη ή άλλα αντιπηκτικά φάρμακα, ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να πεθάνουν από καρκίνο.

Η μελέτη διαπίστωσε, ότι όσοι ασθενείς έπαιρναν ασπιρίνη ή άλλο αντιπηκτικό φάρμακο για το αίμα τους, είχαν 4% πιθανότητα να πεθάνουν από καρκίνο του προστάτη μετά από δέκα χρόνια, έναντι της πιθανότητας 10%, για τους άνδρες που δεν έπαιρναν ασπιρίνη.

«Η έρευνα δείχνει ότι τα αντιπηκτικά μπορεί να παρεμποδίσουν την ανάπτυξη και εξάπλωση του καρκίνου», δήλωσε ο υπεύθυνος της μελέτης. «Αν η κυριότερη επίδραση των αντιπηκτικών είναι να εμποδίζουν την μετάσταση του όγκου, αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί προηγούμενες κλινικές δοκιμές με αντιπηκτικά εμφάνισαν ανάμικτα αποτελέσματα, αφού οι περισσότεροι ασθενείς είχαν ήδη μετάσταση. Αν ο καρκίνος έχει ήδη εμφανίσει μετάσταση, τότε τα αντιπηκτικά μπορεί να μην είναι εξίσου επωφελή», πρόσθεσε ο Τσόε.

Οι Αμερικανοί ερευνητές μελέτησαν τις περιπτώσεις περίπου 5.300 ανδρών (από τους οποίους σχεδόν 2.000 έπαιρναν αντιπηκτικά), στους οποίους ο καρκίνος δεν είχε εξαπλωθεί πέρα από τον προστατικό αδένα. Ενώ διαπιστώθηκε, ότι  μετά από χρόνια, όσοι έπαιρναν ασπιρίνη και άλλα αντιπηκτικά, είχαν πολύ μικρότερες πιθανότητες μετάστασης και άρα ήταν λιγότερο πιθανό να πεθάνουν από καρκίνο. 

Η έρευνα διαπίστωσε ότι, από όλα τα αντιπηκτικά, η ασπιρίνη έχει την μεγαλύτερη προστατευτική δράση. Πάντως οι ερευνητές ανέφεραν, ότι πρέπει να γίνουν και άλλες έρευνες, πριν η ασπιρίνη προστεθεί επισήμως στο «οπλοστάσιο» της θεραπείας για τον καρκίνο του προστάτη.

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=190823&cid=15

Γιατί το γέλιο βοηθά την καρδία;

Κατηγορία: Ψυχολογία και καρδία 

Οι ψυχολογικοί παράγοντες επηρεάζουν την καρδία και την υγεία γενικότερα. Οι καλές, θετικές συναισθηματικές καταστάσεις ευεργετούν τον ανθρώπινο οργανισμό. Για το λόγο αυτό, ερευνητές προσπαθούν να βρουν τους μηχανισμούς με τους οποίους η ψυχολογική κατάσταση επηρεάζει το σώμα.

Το γέλιο βοηθά την καρδία και τις αρτηρίες. Βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και μειώνει τον κίνδυνο αθηρωμάτωσης. Η αθηρωμάτωση προκαλεί στένωση και απόφραξη αρτηριών προκαλώντας καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια. Για την πρόληψη και αντιμετώπιση των προβλημάτων του καρδιαγγειακού συστήματος συστήνεται καθημερινή σωματική άσκηση ή τουλάχιστο 30 λεπτά ημερησίως, 3 φορές την εβδομάδα.

Φαίνεται όμως ότι 15 λεπτά γέλιου κάθε μέρα, μπορούν να βοηθούν σημαντικά την καρδία και τα αγγεία. Το γέλιο βελτιώνει τη λειτουργία του ενδοθηλίου των αρτηριών. Το ενδοθήλιο καλύπτει τον αυλό των αγγείων και είναι σε επαφή με το αίμα. Είναι εκεί που αναπτύσσεται η αθηρωμάτωση που οδηγεί σε σκλήρυνση και στένωση των αρτηριών. Τεστ που έγιναν σε εθελοντές μετά από κινηματογραφικές ταινίες που παρακολούθησαν έδειξαν ότι όταν έβλεπαν ταινίες που τους έκαναν να γελούν, η λειτουργία των αρτηριών τους, βελτιωνόταν με καλύτερη ροή του αίματος στις αρτηρίες όταν οι εθελοντές ένιωθαν ψυχικά καλά. Αντίθετα όταν οι εθελοντές παρακολουθούσαν ταινίες που τους προκαλούσαν ψυχικό στρες, η ροή του αίματος στις αρτηρίες τους, μειωνόταν. Η βελτίωση που παρατηρήθηκε στις αρτηρίες μετά από γέλιο ήταν ανάλογη με αυτή που παρατηρείται μετά από σωματική άσκηση.

Το γέλιο έχει περίπου την ίδια ωφέλιμη δράση στην καρδία και στις αρτηρίες όπως η σωματική άσκηση. Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για το φαινόμενο. Η πρώτη είναι ότι το γέλιο προκαλεί την έκκριση χημικών ουσιών (ενδορφίνες, νιτρικό οξύ) που κυκλοφορούν και επιδρούν θετικά στις αρτηρίες προκαλώντας αγγειοδιαστολή. Άλλη εξήγηση είναι ότι όταν γελούμε στην ουσία κάνουμε σωματική άσκηση. Οι κινήσεις του διαφράγματος που γίνονται κατά το γέλιο, ισοδυναμούν με σωματική άσκηση.

Είναι γεγονός ότι το γέλιο βοηθά τις αρτηρίες και είναι ευεργετικό για την καρδία. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνούμε ότι 15 λεπτά την ημέρα γέλιου βοηθούν την καρδία και το σώμα μας γενικότερα.

Διεύθυνση σχετικού άρθρου: http://diatrofi.medlook.gr/articles.php?id=121&type=3

Βλέπε σχετικά άρθρα:

1. Η αγάπη προστατεύει από καρδιακή προσβολή
2. Πώς η καρδία επηρεάζεται από το γέλιο και την ευφορία;
3. Εχθρική συμπεριφορά, επιθετικότητα και καρδιακή προσβολή
4. Καρδιακή προσβολή και κατάθλιψη

Βρέθηκε το ελιξίριο της ζωής;

Ιταλοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα «κοκτέιλ» αμινοξέων, που αύξησε κατά 12% τη διάρκεια της ζωής των πειραματόζωων (ποντικιών) που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνα. 

Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι το ίδιο «ελιξίριο» θα μπορούσε να ωφελήσει και τους ανθρώπους, ιδίως όμως ηλικιωμένους και ασθενείς. 

Τα εργαστηριακά πειράματα, έδειξαν ότι το μίγμα τριών αμινοξέων διαλυμένων σε νερό, αύξησε τη διάρκεια ζωής των πειραματόζωων κατά μέσο όρο σε 869 μέρες, έναντι των 774 ημερών που ήταν ο μέσος όρος ζωής, όσων ποντικιών δεν είχαν πάρει το κοκτέιλ. 

Τα ποντίκια που πήραν το συγκεκριμένο κοκτέιλ, παρήγαγαν μεγάλους αριθμούς μιτοχονδρίων, των «εργοστασίων» παραγωγής ενέργειας μέσα στα κύτταρα. 

Επίσης εμφάνισαν αυξημένη ενεργοποίηση του γονιδίου SIRT1, που συνδέεται με την μακροζωία, ενώ ανέπτυξαν ακόμα καλύτερες άμυνες ενάντια στις ελεύθερες ρίζες, μειώνοντας έτσι το οξειδωτικό στρες. 

Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον δρα Έντσο Νιζόλι του τμήματος Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας «Cell Metabolism», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ». 

Όπως είπε ο Νιζόλι «είναι η πρώτη απόδειξη ότι ένα μίγμα αμινοξέων μπορεί να αυξήσει τον χρόνο ζωής των ποντικιών». 

Οι Ιταλοί επιστήμονες δήλωσαν ότι πλέον πρέπει να γίνει μια μεγάλη κλινική έρευνα σε ανθρώπους για να παράσχει επαρκώς πειστικές αποδείξεις. 

Τα τρία αμινοξέα του «κοκτέιλ», που φαίνεται να έχουν αντι-γηραντικές ιδιότητες, αποτελούν ένα τμήμα μόνο των συνολικά 20 αμινοξέων από τα οποία δημιουργούνται οι πρωτεΐνες.

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=189114&cid=15

Η ασπιρίνη μάς σώζει & από τον καρκίνο!

Η λήψη μικρών δόσεων ασπιρίνης σε χαμηλές δόσεις κάθε μέρα και για μεγάλο χρονικό διάστημα, που συνήθως γίνεται με στόχο να μειώσει τον κίνδυνο για εμφράγματα και εγκεφαλικά, μειώνει επίσης την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του εντέρου, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα. 

Η μελέτη, υπό τον Πίτερ Ρόθγουελ, καθηγητή του τμήματος Κλινικής Νευρολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και γιατρό του νοσοκομείου «Τζον Ράντκλιφ», που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet» σύμφωνα με το BBC και τα πρακτορεία Reuters και Γαλλικό, διαπίστωσε ότι η ασπιρίνη μειώνει τα περιστατικά ορθοκολικού καρκίνου κατά το ένα τέταρτο και τους θανάτους από καρκίνο του κόλου (παχέος εντέρου) κατά το ένα τρίτο. Η προστατευτική δράση της πιστεύεται ότι οφείλεται στο ότι καταστέλλει ένα ένζυμο (COX-2) που βοηθά στον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων. 

Ο ορθοκολικός καρκίνος, ο οποίος αφορά σε ιδιαίτερα το κατώτερο τμήμα του παχέος εντέρου, που ονομάζεται ορθόν, είναι η δεύτερη πιο συνηθισμένη μορφή καρκίνου στις ανεπτυγμένες χώρες μετά τον καρκίνο των πνευμόνων. Η ανακάλυψη των επιστημόνων, όπως είπαν, θα μπορούσε πλέον να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της ασπιρίνης ως προτιμώμενου προληπτικού φαρμάκου για τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου, παρ' όλα αυτά το ζήτημα είναι πιθανό να παραμείνει διαφιλονικούμενο μεταξύ των γιατρών. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που παίρνουν υψηλές δόσεις ασπιρίνης είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν καρκίνο του παχέος εντέρου, καθώς και τους πολύποδες που μπορεί κάποια στιγμή να μετατραπούν σε καρκινικούς όγκους. Όμως η ίδια η ασπιρίνη μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη για μερικούς ανθρώπους, ειδικά σε μεγάλη δοσολογία, προκαλώντας αιμορραγία στο στομάχι και τα έντερα. 

Οι Βρετανοί ερευνητές, πάντως, δήλωσαν ότι σε μικρές δόσεις το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο και, σε κάθε περίπτωση, τα οφέλη υπεραντισταθμίζουν τις πιθανές παρενέργειες. Είπαν ακόμα ότι ειδικά σε μερικές κατηγορίες ανθρώπων, όπως στους υπέρβαρους και σε όσους έχουν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του εντέρου, η λήψη ασπιρίνης προληπτικά συνιστάται.

Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι ένα συγγενές παυσίπονο, το «ιμπουπροφέν», μπορεί επίσης να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο του εντέρου σε όσους το λαμβάνουν σε βάθος χρόνου. 

Οι Βρετανοί ερευνητές, στη νέα έρευνά τους, μελέτησαν τις περιπτώσεις περίπου 14.000 ανθρώπων, οι μισοί εκ των οποίων έπαιρναν ασπιρίνη για την καρδιά τους σε χαμηλή δόση και οι άλλοι μισοί εικονικό φάρμακο (πλασέμπο). Σε διάστημα 20 ετών, διαπιστώθηκε ότι το 2,8% αυτών των ατόμων είχε εμφανίσει καρκίνο του εντέρου. Όσοι έπαιρναν ασπιρίνη, είχαν 24% μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν τη νόσο και 35% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από αυτήν. Δεν υπήρχε πρόσθετο ευεργετικό αποτέλεσμα σε καθημερινή δόση άνω των 75 mg. 

Κάθε χρόνο, περίπου 600.000 άνθρωποι πεθαίνουν παγκοσμίως από τον συγκεκριμένο καρκίνο. Η αποτελεσματικότερη διαγνωστική εξέταση για τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι η κολονοσκόπηση, αλλά δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι διστάζουν να την κάνουν. 

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=187893&cid=15

Πότε πέθανε η Νεκρά Θάλασσα;

Η Νεκρά Θάλασσα πέθανε, κατά πάσα πιθανότητα, πριν από περίπου 14.000 χρόνια. Ήταν τότε που αποξηράθηκε η τεράστια λίμνη Lisan. Στο βαθύτερο σημείο της απέμεινε η Νεκρά Θάλασσα, χωρίς οδούς απορροής και με μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι. Η λίμνη, ωστόσο, έζησε μια περίοδο βιολογικής ακμής πριν από περίπου 5.000 χρόνια, όταν η στάθμη των υδάτων της ανέβηκε κατά τουλάχιστον 100 μέτρα, ενώ παράλληλα μειώθηκε η περιεκτικότητα άλατος. Σήμερα, η Νεκρά Θάλασσα είναι μια πολύ αλμυρή λίμνη· στα βαθύτερα σημεία της, ένα λίτρο νερού περιέχει 340 γραμμάρια άλατος, 10 φορές περισσότερο απ’ ό,τι το συνηθισμένο θαλασσινό νερό. Ένα λίτρο νερού από αυτή τη λίμνη ζυγίζει 1.240 γραμμάρια. Μόνο η λίμνη Assal στο Τζιμπουτί έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλάτι – σχεδόν 40%. Η Νεκρά Θάλασσα πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι στα νερά της δεν μπορούν να επιβιώσουν ψάρια. Όσα ψάρια καταλήγουν σε αυτή μέσω του ποταμού Ιορδάνη πεθαίνουν. Εντούτοις, η λίμνη δεν είναι εντελώς νεκρή. Ορισμένοι μικροοργανισμοί ζουν στη λίμνη, ενώ οι ισχυρές βροχοπτώσεις το χειμώνα αραιώνουν κάπως το αλάτι, κι έτσι η ζωή μπορεί ξαφνικά να ανθίσει. Μετά από έντονες βροχοπτώσεις τις χρονιές 1980 και 1992, τα φύκια Dunaliella και κάποια βακτήρια ιδιαίτερα «φιλικά» προς το αλάτι έβαψαν τη θάλασσα κόκκινη. Τα φύκια είναι σε θέση να επιβιώσουν σε συνθήκες πολύ υψηλής συγκέντρωσης άλατος, παράγοντας μεγάλες ποσότητες γλυκερόλης, που αυξάνει την οσμωτική πίεση στην επιφάνειά τους, εμποδίζοντας έτσι το αλάτι να εισχωρήσει. Περπατώντας κατά μήκος των ακτών της Νεκράς Θάλασσας, βρισκόμαστε 418 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας – πρόκειται για το χαμηλότερο σημείο στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, το μεταλλικό νερό της λίμνης χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς. Ακόμη, η Νεκρά Θάλασσα προμήθευε βάλσαμο για την ταρίχευση των Αιγυπτίων φαραώ και κάλλιο για λίπασμα. http://www.scienceillustrated.gr/

Σε ποιο μέρος της Γης είναι πιο γαλανός ο ουρανός;

Το ηλιακό φως είναι ένα μείγμα όλων των χρωμάτων, αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλα τα χρώματα να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης. Αυτό οφείλεται στο ότι το φως πρέπει να διαπεράσει την ατμόσφαιρα, στην οποία όμως σκεδάζεται (διασκορπίζεται) από τα μόρια οξυγόνου και αζώτου, δηλαδή, απορροφάται και στη συνέχεια επανεκπέμπεται προς διάφορες κατευθύνσεις. Τα διαφορετικά χρώματα του φωτός (μήκη κύματος) δε σκεδάζονται με τον ίδιο τρόπο από αυτά τα μικρά μόρια. Έτσι, το γαλάζιο χρώμα του ουρανού οφείλεται στο γεγονός ότι το ιώδες και το μπλε χρώμα, που έχουν σχετικά βραχέα μήκη κύματος, σκεδάζονται πολύ περισσότερο από τα υπόλοιπα χρώματα του λευκού φωτός. Αυτός είναι ο λόγος που ο ουρανός είναι γαλανός, ενώ ο Ήλιος έχει κιτρινωπό ή κοκκινωπό χρώμα, καθώς το φως αυτών των χρωμάτων διαπερνά ευκολότερα την ατμόσφαιρα και φτάνει στο μάτι του παρατηρητή. Ταυτόχρονα, το χρώμα εξαρτάται και από το πάχος της ατμόσφαιρας. Στην άκρη του ορίζοντα, όπου το φως έχει διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις μέσω της ατμόσφαιρας, μεγάλο μέρος του μπλε φωτός ανακλάται εντελώς. Γι’ αυτό και ο ουρανός εκεί είναι πιο λευκός, ακόμη και τις πιο διαυγείς ημέρες.

Για να βρούμε την περιοχή με τον πιο γαλανό ουρανό στη Γη, πρέπει να μελετήσουμε το χρωματικό φάσμα του ουρανού σε πολλά και διαφορετικά μέρη. Το 2006, φυσικοί του βρετανικού National Physical Laboratory διεξήγαγαν μια σχετική έρευνα, σε συνεργασία με το ταξιδιωτικό γραφείο Expedia. Κατέγραψαν τα χρώματα του ουρανού σε διάφορους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο, και έτσι μπόρεσαν να αποφανθούν πού κυριαρχεί περισσότερο το μπλε χρώμα. Από τα 25 μέρη που μελέτησαν, το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας μπορεί να καυχηθεί ότι έχει τον πιο γαλανό ουρανό.

http://www.scienceillustrated.gr/index.php?op=Magazine&todo=showarticle&aid=1640

Πού βρίσκονται τα όρια Ευρώπης και Ασίας;

Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη δεν είναι παρά μια χερσόνησος της Ευρασιατικής ηπείρου. Στην πράξη, όμως, τα σύνορα Ευρώπης και Ασίας καθορίζονται από μία φυσική διαχωριστική γραμμή, που ακολουθεί, από Βορρά προς Νότο, τα Ουράλια όρη, την Κασπία Θάλασσα και την οροσειρά του Καυκάσου. Παρ’ όλα αυτά, η Ρωσία θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς λόγους, έστω κι αν το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στην Ασία.

http://www.scienceillustrated.gr/index.php?op=Magazine&todo=showarticle&aid=802

Από τι πέθανε ο Χριστός στο σταυρό;

Από καθαρά ιατρικής απόψεως, ποια ήταν τα αίτια του θανάτου του Χριστού στο σταυρό; Πόσο κράτησε το μαρτύριό Του;

Ο Ιησούς πέθανε πιθανότατα από ένα συνδυασμό ασφυξίας, αιμορραγίας & αφυδάτωσης. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν Αμερικανοί γιατροί & ερευνητές της Κλινικής Mayo πριν από μερικά χρόνια, αφού μελέτησαν διεξοδικά τις ιστορικές πηγές για τη Σταύρωση –μεταξύ άλλων, τις διάφορες εκδοχές της Καινής Διαθήκης– & έλαβαν υπόψη τους όσα γνωρίζουμε για τις ρωμαϊκές μεθόδους εκτέλεσης εκείνης της εποχής.

Όσα συνέβησαν πριν από τη Σταύρωση κράτησαν δυο μέρες, & στο διάστημα αυτό ο Χριστός υποβλήθηκε πολλές φορές σε εξοντωτική φυσική καταπόνηση. Μετά τη σύλληψή Του στον Κήπο της Γεθσημανή, Του έδεσαν τα μάτια & Τον γρονθοκόπησαν στο πρόσωπο. Τον μαστίγωσαν, Του φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι & Τον ανάγκασαν να κουβαλήσει ο ίδιος την οριζόντια δοκό του σταυρού. Ιδιαίτερα η μαστίγωση, που πρέπει να ήταν πολύ βάναυση, επέφερε σοβαρές βλάβες. Δημιούργησε εκτεταμένες ανοιχτές πληγές & προκάλεσε μεγάλη αιμορραγία. Η πορεία προς το Γολγοθά επιδείνωσε τη φυσική εξάντληση.

Η ίδια η σταύρωση, με καρφιά στους καρπούς & στα πόδια, δε θεωρήθηκε μοιραία. Ωστόσο, η στάση που παίρνει το σώμα πάνω στο σταυρό δυσκολεύει πολύ την αναπνοή. Όταν το βάρος του σώματος κρεμιέται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα χέρια & υποβαστάζεται από τα πόδια, η εισπνοή γίνεται επώδυνη & βαθμιαία επέρχεται ασφυξία.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο Χριστός πέθανε ύστερα από παραμονή 3-6 ωρών στο σταυρό. Πρόκειται για ασυνήθιστα λίγο χρόνο. Συχνά οι θανατοποινίτες άντεχαν αρκετές μέρες στο σταυρό.

http://www.scienceillustrated.gr/index.php?op=Magazine&todo=showarticle&aid=154

Η λέπρα ή νόσος του Χάνσεν: Τα βασικά σημεία που πρέπει να ξέρετε

Η λέπρα: Τα βασικά σημεία που πρέπει να ξέρετε
18-10-2010

Η λέπρα που αποκαλείται επίσης νόσος του Χάνσεν, προκαλείται από το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας (Mycobacterium leprae).

Αντίθετα με το τι νομίζει ο περισσότερος κόσμος, η ασθένεια δεν έχει εξαφανιστεί. Κατά το 2005 καταγράφηκαν συνολικά 500.000 νέα περιστατικά, δηλαδή σε πέραν 1.400 ανθρώπων κάθε μέρα  γινόταν η διάγνωση της λέπρας.

Πρόκειται για μια χρόνια βακτηριδιακή ασθένειας του δέρματος & των περιφερικών νεύρων που μπορεί να προχωρήσει & να προσβάλει εσωτερικά όργανα εάν δεν τύχει της κατάλληλης θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Σε μερικές μορφές της λέπρας, μπορούν να προσβληθούν η μύτη, ο λαιμός, τα μάτια & οι όρχεις.

Η λέπρα είναι συχνότερη σε χώρες της Ασίας, Αφρικής & Λατινικής Αμερικής. Σε χώρες της Ευρώπης & στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου η νόσος είναι σπάνια, οι περισσότερες περιπτώσεις που καταγράφονται είναι σε μετανάστες, εργαζομένους ή πρόσφυγες που προέρχονται από χώρες στις οποίες υπάρχει η νόσος.

Η λέπρα μπορεί να προσβάλει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας. Είναι όμως πολύ σπάνια σε παιδιά κάτω των 3 ετών.

Ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδεται η λέπρα, παραμένει ακαθόριστος.

Είναι πιθανόν ότι η λέπρα μεταδίδεται λόγω στενής & συχνής επαφής με ανθρώπους που είναι ήδη μολυσμένοι με το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας. Το βακτηρίδιο μπορεί να εισέλθει στο σώμα διαμέσου της μύτης ή δέρματος που παρουσιάζει βλάβες. Ο χρόνος επώασης της νόσου θεωρείται ότι μπορεί να κυμαίνεται από 9 μήνες έως 20 χρόνια.

Οι ασθενείς με λέπρα που δεν υποβάλλονται σε θεραπεία, έχουν εκατομμύρια μυκοβακτηρίδια στη μύτη τους που είναι σε θέση να μεταδίδουν τη νόσο.

Η λέπρα μπορεί να αντιμετωπισθεί με αντιβίωση. Η θεραπεία που ανακαλύφθηκε πριν από 20 χρόνια, περιλαμβάνει διάφορα αντιβιοτικά που πρέπει να λαμβάνονται για τουλάχιστον 6 μήνες για μερικά χρόνια. Στις περισσότερες περιπτώσεις η δυνατότητα του ασθενή να μεταδίδει τη νόσο σε άλλους, χάνεται σε μερικές ημέρες έως μερικούς μήνες από την έναρξη της θεραπείας.

Η πρόληψη της λέπρας περιλαμβάνει την έγκαιρη διάγνωση & θεραπεία που σταματούν την εξάπλωση της νόσου. Άνθρωποι που ζουν στο ίδιο σπίτι με το άτομο που πάσχει και οποιοσδήποτε έρχεται σε στενή επαφή με μολυσμένο άτομο, πρέπει να εξεταστούν από γιατρό &  να εξετάζονται από γιατρό κάθε χρόνο για τουλάχιστον 5 χρόνια.

Για τους ασθενείς που παίρνουν θεραπεία δεν υπάρχουν περιορισμοί για να εργάζονται ή να πηγαίνουν σε σχολείο.

Η λέπρα είναι νόσημα που πρέπει να δηλώνεται από τους γιατρούς στις αρμόδιες αρχές.

Δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της λέπρας. Όμως το εμβόλιο κατά της φυματίωσης (BCG), μπορεί να δίνει κάποια προστασία κατά της λέπρας διότι το μικρόβιο που προκαλεί τη λέπρα είναι συγγενικό του μικροβίου που προκαλεί τη φυματίωση.  

Τα συμπτώματα της λέπρας περιλαμβάνουν:

1. Το πρώτο σημείο της νόσου συχνά ξεκινά με μια κόκκινη κηλίδα στο δέρμα που έπειτα απλώνεται παντού. Μπορεί να αλλάζει τη χροιά δέρματος & των μαλλιών & τα κάνει πιο ξηρά. 
   
   
   Δημιουργούνται βλάβες του δέρματος τις οποίες ο ασθενής δεν αισθάνεται, παρουσιάζουν αναισθησία, είναι ανώδυνες. Οι βλάβες οφείλονται σε προσβολή των αισθητικών νεύρων. Η αναισθησία που δημιουργείται καθιστά τα άκρα ευάλωτα σε τραυματισμούς ή εγκαύματα που μπορούν να οδηγούν σε απώλεια χεριών, ποδιών, των δακτύλων τους &  ακρωτηριασμούς
2. Αιμορραγία & συμφόρηση της μύτης
3. Απώλεια τριχών στα φρύδια, στα βλέφαρα & αλλού στο σώμα
4. Παραμορφώσεις στα χέρια & στα πόδια
5. Βλάβες στα μάτια & τύφλωση λόγω προσβολής του οπτικού νεύρου.

Βιβλιογραφία:
World Health Organization 
Lepra 
Infectious Disease Society of America  R2092006 

Σχετική ιστοσελίδα: http://www.medlook.net/article.asp?item_id=2108

http://www.medlook.net/printarticle.asp?item_id=2108

Οι άνδρες ιδρώνουν περισσότερο & αποτελεσματικότερα

Οι άνδρες ιδρώνουν περισσότερο και πολύ πιο αποτελεσματικά από τις γυναίκες στη διάρκεια μιας σωματικής δραστηριότητας ή ενός καύσωνα, πράγμα που τους επιτρέπει να αντέχουν περισσότερο τόσο τη φυσική άσκηση όσο και μια μεγάλη ζέστη, σύμφωνα με μια νέα ιαπωνική επιστημονική έρευνα. Η εφίδρωση στις γυναίκες είναι λιγότερο αποτελεσματική και αυτές δεν συνηθίζουν να ασκούνται σωματικά.

Η μελέτη, υπό τον Γιοσιμίτσου Ινούε του Εργαστηρίου Έρευνας Ανθρώπινης Απόδοσης του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Οζάκα, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό πειραματικής φυσιολογίας «Experimental Physiology», σύμφωνα με το BBC και το Live Science, έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες μελέτες, δείχνοντας ότι οι γυναίκες υποφέρουν περισσότερο, όταν επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες, καθώς το σώμα τους δυσκολεύεται περισσότερο να μειώσει τη θερμότητά του, επειδή ιδρώνει λιγότερο αποδοτικά σε σχέση με ένα ανδρικό σώμα.

Οι ερευνητές υπέβαλαν 37 εθελοντές και των δύο φύλων σε πειράματα (ποδηλασία επί μία ώρα σε συνθήκες ελεγχόμενης και συνεχώς αυξανόμενης θερμοκρασίας), μετρώντας παράλληλα την παραγωγή ιδρώτα. Διαπιστώθηκε ότι ενώ η σωματική άσκηση αυξάνει τον ιδρώτα τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, στους πρώτους η εφίδρωση είναι περισσότερη και πιο αποτελεσματική. Οι προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη παραγωγή ιδρώτα από τις γυναίκες, εν μέρει επειδή η τεστοστερόνη βελτιώνει την ικανότητα των ανδρών να ιδρώνουν.

Όπως φάνηκε στη νέα μελέτη, οι γυναίκες πρέπει πρώτα να ζεσταθούν πιο πολύ - ή να κουραστούν περισσότερο - σε σχέση με τους άνδρες, προκειμένου να αρχίσουν να ιδρώνουν, πράγμα ακόμα πιο φανερό σε εκείνες που γενικά δεν ασκούνται στη ζωή τους, ενώ αντίθετα πρώτοι και «καλύτεροι» από όλους και όλες στην εφίδρωση είναι οι γυμνασμένοι άνδρες. 

Επειδή οι άνδρες αυτοί χύνουν μεγαλύτερες ποσότητες ιδρώτα, επιτρέπουν στο σώμα τους να μειώσει έγκαιρα την εσωτερική θερμοκρασία του, γεγονός που τους επιτρέπει κατ' επέκταση να συνεχίζουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και με καλύτερες επιδόσεις την όποια φυσική δραστηριότητά τους. Επίσης αποδείχθηκε ότι οι γυμνασμένες για χρόνια γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα στην εφίδρωση σε σχέση με τους αγύμναστους άνδρες.

«Φαίνεται πως οι γυναίκες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση όταν χρειάζεται να ιδρώσουν πολύ στη διάρκεια μιας άσκησης, ειδικά σε ένα ζεστό εξωτερικό περιβάλλον» δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας. Ο Ινούε πρόσθεσε ότι «οι γυναίκες γενικά έχουν λιγότερα σωματικά υγρά από τους άνδρες και μπορεί να αφυδατωθούν πιο εύκολα, συνεπώς η μικρότερη απώλεια ιδρώτα στις γυναίκες μπορεί να αποτελεί μια προσαρμοστική στρατηγική (σ.σ. από εξελικτική άποψη), προκειμένου να επιβιώνουν σε ένα θερμό περιβάλλον, ενώ ο μεγαλύτερος βαθμός εφίδρωσης των ανδρών μπορεί να συνιστά μια (σ.σ. εξελικτική) στρατηγική για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις δραστηριότητες ή την εργασία τους».

Η νέα έρευνα ρίχνει «φως» στις αιτίες που τα δύο φύλα αντιδρούν διαφορετικά στη διάρκεια ενός κύματος καύσωνα, ενώ οι ερευνητές, όπως είπαν, πιστεύουν ότι, αν τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες ασκούνται τακτικά, πριν επέλθει ένα κύμα καύσωνα, τότε και τα δύο φύλα θα είναι καλύτερα εγκλιματισμένα για να αντέξουν την αυξημένη θερμοκρασία.

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=179963&cid=15