Γιατί οι δρομείς αισθάνονται ευεξία;
Το αίμα κυκλοφορεί σε όλο το σώμα, οι πνεύμονες γεμίζουν με οξυγόνο & αισθανόμαστε σαν να γλιστράμε γλυκά πάνω στη διαδρομή του αγωνιστικού χώρου. Πολλοί έχουν περιγράψει αυτό το φαινόμενο, το οποίο αναφέρεται συχνά ως «runner’s high». Είναι σαν να φτάνει κανείς σε μια κατάσταση ευφορίας ωθώντας το σώμα του στα άκρα. Πρόκειται για ένα εντελώς υποκειμενικό βίωμα, που ποικίλλει πολύ από άνθρωπο σε άνθρωπο, κι έτσι είναι δύσκολο για τους επιστήμονες να δώσουν μια ξεκάθαρη εξήγησή του.
Τη δεκαετία του 1970, ανακαλύφθηκαν οι λεγόμενες ενδορφίνες, μια ομάδα ουσιών που μοιάζουν με το όπιο & ενυπάρχουν στο σώμα. Αυτές οι ουσίες εκλύονται από την υπόφυση & τον υποθάλαμο, & λειτουργούν όταν συνδεθούν σε ορισμένους υποδοχείς στα κύτταρα του εγκεφάλου. Τη δεκαετία του 1980, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι το επίπεδο των ενδορφινών στον εγκέφαλο ποντικιών αυξανόταν όταν τα έβαζαν να ασκηθούν εντατικά σε τροχό ή να κολυμπήσουν σε ειδικές δεξαμενές στο εργαστήριο, καλύπτοντας σημαντικές για τα μέτρα τους αποστάσεις. Οι ενδορφίνες λειτουργούσαν, με δυο λόγια, σαν μια φυσική εκδοχή της μορφίνης, &, όπως έδειξαν τα πειράματα, τα ποντίκια μπορούσαν να αναπτύξουν εξάρτηση, αν ασκούνταν συχνά.
Η επίδραση των ενδορφινών ισχύει επίσης & στον άνθρωπο, αλλά είναι δύσκολο για τους επιστήμονες να καταλήξουν σε συγκεκριμένα στατιστικά αποτελέσματα από σχετικά πειράματα, καθώς η αντίδραση ποικίλλει σημαντικά. Επιπλέον, οι μετρήσεις του επιπέδου ενδορφινών στον άνθρωπο χαρακτηρίζονται από αβεβαιότητα, καθώς οι επιστήμονες κάνουν μετρήσεις σχετικές με τις εκδηλώσεις του σώματος & όχι με τον εγκέφαλο καθαυτό, εκεί που εκλύονται οι ενδορφίνες. Υπάρχει επομένως διάσταση απόψεων στον επιστημονικό κόσμο για το τι προκαλεί ευφορία στους δρομείς, αλλά η πλειονότητα πιστεύει ότι οι ενδορφίνες είναι η αιτία.
Τη δεκαετία του 1970, ανακαλύφθηκαν οι λεγόμενες ενδορφίνες, μια ομάδα ουσιών που μοιάζουν με το όπιο & ενυπάρχουν στο σώμα. Αυτές οι ουσίες εκλύονται από την υπόφυση & τον υποθάλαμο, & λειτουργούν όταν συνδεθούν σε ορισμένους υποδοχείς στα κύτταρα του εγκεφάλου. Τη δεκαετία του 1980, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι το επίπεδο των ενδορφινών στον εγκέφαλο ποντικιών αυξανόταν όταν τα έβαζαν να ασκηθούν εντατικά σε τροχό ή να κολυμπήσουν σε ειδικές δεξαμενές στο εργαστήριο, καλύπτοντας σημαντικές για τα μέτρα τους αποστάσεις. Οι ενδορφίνες λειτουργούσαν, με δυο λόγια, σαν μια φυσική εκδοχή της μορφίνης, &, όπως έδειξαν τα πειράματα, τα ποντίκια μπορούσαν να αναπτύξουν εξάρτηση, αν ασκούνταν συχνά.
Η επίδραση των ενδορφινών ισχύει επίσης & στον άνθρωπο, αλλά είναι δύσκολο για τους επιστήμονες να καταλήξουν σε συγκεκριμένα στατιστικά αποτελέσματα από σχετικά πειράματα, καθώς η αντίδραση ποικίλλει σημαντικά. Επιπλέον, οι μετρήσεις του επιπέδου ενδορφινών στον άνθρωπο χαρακτηρίζονται από αβεβαιότητα, καθώς οι επιστήμονες κάνουν μετρήσεις σχετικές με τις εκδηλώσεις του σώματος & όχι με τον εγκέφαλο καθαυτό, εκεί που εκλύονται οι ενδορφίνες. Υπάρχει επομένως διάσταση απόψεων στον επιστημονικό κόσμο για το τι προκαλεί ευφορία στους δρομείς, αλλά η πλειονότητα πιστεύει ότι οι ενδορφίνες είναι η αιτία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου